Ο ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΚΡΗΤΗ --

 Τα εκκαθαριστικά σχέδια συνεχίστηκαν στην Κρήτη, της οποίας. ο ελάχιστος πληθυσμός που είχε απομείνει, αρνιώταν να υποκείψει.
Παράλληλα ο αυτοκράτωρας αποφάσισε να ανανεώση το μολισμένο ‘βάρβαρο Ελληνικό αίμα’ της νήσου, με υγειές Χριστιανικό και Αριστοκρατικό, στέλοντας νέους αποίκους που θα έπαιζαν και το ρόλο του θεματοφύλα ....
Στην αποστολή νέου εκστρατευτικού σώματος,
Αποστέλλει και επιστολή για να ανακοινωθεί στην Κρήτη (αυτούσια)

Προειδοποιητική Διακήρυξη προς τον ανυπότακτο λαό της Κρήτης,
«Αλέξιος ο Κομνηνός και πρφυρογέννητος, βασιλεύς Κωνσταντινουπόλεως νέας Ρώμης… Δια της εξουσίας ταύτης γράφομεν προς εσάς τους κατοίκους της Κρήτης, όπου ωσάν άφρονες και λωλοί όπου ιδία σας θελήσει γίνεσθε, καθώς και οι παρέμπροσθέν σας, όπου εκατοίκουν εις αυτό το νησί πιστοί και άπιστοι εγίνατε απειθείς της ημών βασιλείας και αφανιστήκατε από τον κραταιόν στρατηγόν Βελισσάριον, από τον πρώην ημών αγιώτατον Βασιλέαν μέγαν Ιουστινιανόν και πάλιν από τον κραταιόν Φωκάν, και μετέπειτα από τον ανδρειωμένον και δυνατόν εις τους πολέμους Βάρδαν τον Θαλασσινόν, πατρίκιον και επίτροπον του ορθόδοξου βασιλέως ‘Ρωμανού του Αργυροπούλου, και τούτο όλον εγένετο δια την παράβασιν και αποστασίαν, καθώς και εσείς τώρα κάνετε και γίνεσθε απειθείς της ημών βασιλείας, κυριεύοντες το νησί της Κρήτης, όπου δεν δίδετε βασιλικά δοσίματα και τους κριτάς και επιτρόπους της ημών βασιλείας δεν δέχεσθε, αλλά με πολλήν εντροπήν και καταφρόνησιν εις ημάς τους αποστέλλετε. Δια τούτο με βουλήν Συνοδικήν των Παναγιωτάτων Πατριαρχών και ετέρων Αρχιερέων και με γνώμη ολωνών των Αρχόντων της Βασιλικής Βουλής δια το τέλειον και ακατάκρατόν σας αφανισμόν, ολωνών όπου κατοικείτε εις το νησί της Κρήτης, γυναικών και παιδίων και πραγμάτων σας, πέμπομεν ένα μέρος μικρόν από τας δυνάμεις του βασιλέως ημών, ήγουν κάτεργα ρ’(=100) και ξεχωριστά το κάτεργον το βασιλικόν, όπου με αυτό στέλνω διά βασιλέα και επίτροπόν μας τον μυριοπόθητον και φίλτατον μου υιόν Ισαάκιον ομού με τους παρόντας ιβ’(12) γενεών Αρχοντες της ημών Βασιλείας και Βουλής, με τέλος αποφασιστικόν δια την εξολόθρευσιν και αφανισμόν σας, ανδρών, γυναικών και παιδίων, και οπού ακόμη ούτε ‘σείς ούτε οι πρώτοι σας είδετε την ούτε ηκούσατέ την και όλους σας θέλουν μαζώξει, δια να παιδευθήτε με τυραννισμούς και σκληρούς θανάτους και κατά κράτος χαλασμού, ωσάν ατοί σας είσθε αιτία διά την άμετρόν σας εξωφρένειαν. Ταύτα όλα σας γράφω, και ευθέως εγγίξωσι τα κάτεργα θέλετε υπάγει να προσκυνήσητε και να υποταχθήτε, θέλετε έχειν παραμικράν συμπάθειαν, ειδέ και κάμετε αλλέως, θέλετε αφανισθή κατά κράτος με απόφασιν της παρούσης βουλής όπου είναι αμετασάλευτος αρπβ’(=1192)
+ Ο εν Χριστώ Βασιλεύς περιπόθητος υιός και ημέτερος επίτροπος Ισαάκιος
+ Καγώ ο πατήρ αυτού Αλέξιος, έτι δε και οι εμού ιβ’(=12) Αρχοντόπουλοι.
(Γρηγ.Παπαδοπετράκη ‘Ιστορία των Σφακίων’σελ 97, εκδ.1971)

Σ’αυτά τα πλαίσια της πολυετούς προσπάθειας των Βυζαντινών να επιβάλλουν την Εβραιογενή Χριστιανική θρησκεία που μισούσε κάθε Πρόοδο, Επιστημονική και Πευματική ανάπτυξη, κατάφεραν να αφανίσουν 19.000.000 Ελλήνων από τα 21.000.000 που υπήρχαν σε όλη την Ελληνική Επικράτεια και τις παροικίες (Ιταλία, Ιωνία, Καισάρια, Καπαδοκία, Συρία κλπ)
Επιστήμονες , Φιλόσοφοι και Πνευματικοί άνθρωποι διώχτηκαν και σφαγιάστηκαν. Κλείσαν τα Σχολεία, οι Ακαδημίες και οι Ναοί του Πνεύματος και αναπτυχθηκαν οι Ιερατικές σχολές .
Οι Κρήτες εξακολούθησαν να λατρευουν κρυφά τους δικους τους θεούς ..... Ακόμα και στον 21ο αιώνα συνεχίζει να ακουγεται ο όρκος '' μα τω Ζα'' , άν και αμφιβάλλω εάν γνωριζουν για τον Κρηταγενή θεό τους ! Κι αν αναρωτηθούν ή ρωτηθούν, ίσως ο νούς τους παει στα οζά !

Μαρία Σοφία Κουτσουράκη πηγές Αρχείο Εθνικής Αντιστασης

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ

 Βυζαντινός Στρατηγός της Ανατολής, με καταγωγή από την Καπαδοκία.
Λόγω του μεγάλου πάθους του για τα πεδία των μαχών, αλλά και για την επιβολή της νέας θρησκείας, επιλέχτηκε για την νέα εκστρατεία εναντίον της Κρήτης.
Η προετοιμασία των στρατιωτικών και ναυτικών δυνάμεων υπήρξε εντυπωσιακή, γεγονός που αποδεικνύει τη σημασία που αποδίδονταν στην νήσο από την αυτοκρατορία.
Στα 960μχ, ο Φωκάς, σαν αρχηγός της εκστρατείας, συγκέντρωσε το στρατό του στα Φύγαλα της Μικράς Ασίας, έπλευσε στην Κρήτη, παρακολούθησε την απουσία του αραβικού στόλου κατέπλευσε σ’ένα κολπίσκο του Αλμυρού και άρχισε τις επιχειρήσεις εναντίον του συγκεντρωμένου έξω από τον Χάνδακα αραβικού στρατού.
Στις 7 του Μάρτη του 961 κατάφερε να καταλάβει τον Χάνδακα, και στη συνέχεια στράφηκε στις ‘εκκαθαριστικές’ επιχειρήσεις στο νησί.
Από τις 40.000 Αραβες του Χάνδακα, ελάχιστοι διασώθηκαν, ενώ στο σύνολο τους οι νεκροί Αραβες ανήλθαν σε 200.000 περίππου.
Φυσικά, μαζί με αυτούς, αφάνησε και όλο τον γηγενή πληθυσμό, που δεν ήθελε να υποταχτεί. Μπορεί η αφορμή να ήταν η εκκαθάριση της νησου απ'την πειρατεία, αλλα αίτια και βασικός στοχος ήταν η καταληψη της προσοδοφόρου νήσου και ο έλεγχος του πληθυσμού της μεσω της θρησκείας ..
Αφήνοντας στο κατόπιν αξιόλογη φρουρά για την προστασία της νήσου, επιστρέφει νικητής και ένδοξος στην Κων/πολη
Στα επόμενα χρόνια συνέχισε την εκστρατεία ‘εκκαθάρισης’της αυτοκρατορίας εως τη Συρία.
Στα 963μχ, ο θάνατος του Ρωμανού Β’ δημιούργησε προβλήματα εφ’όσον η αυτοκράτειρα Θεανώ ήταν 20 ετών και τα παιδιά του ανήλικα. Ετσι, ο Φωκάς ανακυρήσσεται αυτοκράτωρας από τα συγκεντρωμένα στρατεύματα του στην Καισάρεια της Καπαδοκίας, φτάνει στην Κων/πολη και διαλύοντας τις όποιες αντιδράσεις, στέφεται αυτοκράτωρας στον ναό της Αγ.Σοφίας από τον Πατριάρχη αφού πρίν δέχτηκε τους όρους του Πατριαρχη. ...... Στη συνέχεια παντρεύεται την ανήλικη αυτοκράτειρα Θεοφανώ, και ανεβαίνει στον θρόνο του Βυζαντίου.
Σ’αυτά τα γεγονότα συντέλεσαν διάφοροι λόγοι.
Η αφοσίωση και το πάθος του στην πολυετή κοινή εκστρατεία Ρωμαίων-Βυζαντινών, για την Επιβολή του Χριστιανισμού, και παράλληλα του πλούτου που συγκέντρωσε από τις λεηλασίες.
Λόγοι που τον καταξίωσαν τόσο στους κυβερνώντες, όσο και στον χριστιανικό κόσμο του Βυζαντίου.
Είχε τη στήριξη επίσης του Πατριάρχη, μετά την συμφωνία που συνήψαν για την Παραχώρηση προνομίων λ.χ εγγυήσεις για την απαλλαγή των μοναστηριών από την κρατική φορολογία κ.α.
Βασική κατεύθυνση της πολιτικής του σαν αυτοκράτορας, υπήρξε η συνέχιση των αγώνων εναντίον των Αράβων, οι οποίοι ήταν μόνιμη απειλή για το Βυζάντιο. Τά αποτελέσματα ήταν η εξουδετέρωση της αραβικής απειλής για πολλές δεκαετίες, και η εδραίωση της βυζαντινής παρουσίας μέχρι και τη Βουλγαρία, τη Μεσοποταμία, Λίβανο και σε όλη τη Μεσόγειο.
Φύση ιδιόρρυθμη και δυναμική ο Φωκάς, αισθανόταν ιδιαίτερη ικανοποίηση στο πεδίο των μαχών και στην εμπειρία της ασκητικής ησυχίας. Και οι δύο χαρακτηρισμοί εκφράζουν δύο διαφορετικές πλευρές της προσωπικότητας του. Οι στρατιωτικές και στρατηγικές του ικανότητες είχαν αναπτυχθεί στο έπακρο.
Η ιδιορρυθμία της προσωπικότητας του εκφράστηκε και με το αυστηρό διάταγμα το οποίο στρεφόταν εναντίον της μοναστηριακής περιουσίας, επέβαλλε στα μοναστηριακά κτήματα φορολογικά βάρη, απογόρευε την ίδρυση νέων μονών σε αγροτικές περιοχές και εγκωμίαζε την απομάκρυνση των μοναχών σε έρημες και άγονες περιοχές.
Ωστόσο, αυτή η υπερβολή, αυτή η συνεχής πολεμική δραστηριότητα των Βυζαντινών για μια εξαετία (963-969) είχε κουράσει το βυζαντινό στρατό και είχε προκαλέσει δυσφορία του λαού από τις επαχθείς φορολογικές επιβαρύνσεις. Τότε, το ανηψιός του Ι.Τσιμισκής εκμεταλλεύτηκε αυτές τις καταστάσεις, συνεργάστηκε με την αυτοκράτειρα Θεοφανώ, συγκρούστηκε με τον Φωκά και οργάνωσε συνομωσία για την εκθρόνηση του, η οποία συντελέστηκε με τη δολοφονία του αυτοκράτωρα την νύκτα της 10ης Δεκέμβρη 969μχ

Μ.Σ. Κουτσουράκη

961 μχ .-- ΚΡΗΤΗ – Ο ΝΙΚΗΦ. ΦΩΚΑΣ ΚΙ Η ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ -

Είναι η εποχή που ο Αυτοκράτωρας Ρωμανός Β’στέλνει στην Κρήτη, το στρατηγό και μετέπειτα αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά με 3.300 πλοία και οπλίτες, ίππους, πολιορκητικές μηχανές, πολεμικό υλικό και τρόφιμα, και με τις εντολές.
Να ελευθερώση το νησί από τους Αραβες που τους ταλαιπωρουσαν στις θαλασσες, και να το υποτάξη ξανά στη Βυζαντινή αυτοκρατορία . Επίσης και εναντίον «των αλιτηρίων και μιαρών Ελλήνων», εξολοθρεύοντας όλο τον πληθυσμό που δεν θα δήλωνε υποταγή, όπως, και να καταστραφεί κάθε τι Ελληνικό, το Επιστημονικό Πνεύμα του οποίου χαρακτήριζε αιρετικό και άθεο…
Το τι έγινε στην Κρήτη, περιγράφει ο ‘Νίκων Μετανοείτε’
Η επάυριο ξημέρωσε η πιο φρικτή μέρα για τους πληθυσμούς τους Λευκού Βουνού, πού δόξαζαν θεούς Ολυμπίσιους. Εφτασε κόσμος, προσφυγιά από την επαρχία του Έλυρου κι από τις πίσω ρίζες του βουνού κι άλλοι απ’την ανατολή, της Ρήθυμνας τα μέρη. Είχαν πατήσει τα χωριά τους με το μαχαίρι και με σταυρό, πλήθος οι Σταυροφόροι. Την άλλη μέρα κάπνιζαν απ’άκρη σ’άκρη όλα τα χωριά των Σφακιών…. Οσοι νέοι άντρες είχαν απομείνει και δεν πήγαν στην εκστρατεία, πιάστηκαν από τους Μαυροφόρους, χλευάστηκαν πρώτα και λογχίστηκαν… Μαζί με τις κατοικίες των ανθρώπων κάηκαν και ξεθεμελιώθηκαν με λύσσα τα χιλιοχρόνητα των Ολυμπίων ιερά…….»
(οι άνθρωποι, οι θεοί και ο Ολυμπος»Γ.Μανούσακα.σελ.143, εκδ.Κέδρος).
«..σφαγάς Παρθένων εν Κρήτη, αίτινες ούτε επι Λουκιανού ούτε επι Ιουλιανού συνέβησαν, αλλά επι Νικηφ.Φωκά….» (
Παπαρρηγόπουλος Φιλόπατρις ή Διδασκόμενος, τόμος Ε,σελ.136, εκδ.Νικας)

Οι Βυζαντινοί συμπεριφέρθηκαν με εκδικητική βιαιότητα στους νικημένους, και τα λάφυρα ήταν τεράστιοι θησαυροί από τις πειρατίες. Μέρος απ’αυτά, παραχώρησαν στο Αγ.Ορος για ίδρυση της μονής Μεγίστης Λαύρας.
Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι τόσο οι Σταυροφόροι όσο και οι φανατικοί χριστιανοί Μαυροφόροι, δεν απεχθανόταν τα οφέλη της πειρατείας, όσο – όπως ισχυριζόταν - αυτή την ίδια.
Ακολουθούν καταστροφές, βία, σφαγές, βασανιστήρια, διώξεις και τρόμος, προσπαθόντας να εκχριστιανίσουν τους κατοίκους της Κρήτης οι οποίοι αντιστέκονται .
Ο φόβος ώθησε αρκετούς σε φαινομενική υποταγή, και χρίζονται Χριστιανοί . Ωστόσο λατρεύουν κρυφά τους θεούς τους, εως και τον 4 μχ αιώνα.
Για να τεθεί υπο έλεγχο και αυτή η κατάσταση, η Εκκλησία ορίζει τον θεσμό του Νονού.
Δηλαδή τον διορισμό ενός έμπιστου ατόμου, το οποίο θα γίνεται ‘σύν-τέκνος’της οικογένειας με σκοπό να κατασκοπεύει και να επιβεβαιώνει, αν αυτή τηρεί τους όρους της υποταγής Τά ίδια και για τον ίδιο λόγο, εφαρμόζουν και σε όλο τον Ελληνικό πληθυσμό

Μ.Σ.Κουτσουράκη

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

για τις αναρτήσεις μου χρησιμοποίησα την παρακάτω
βιβλιογραφία


ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ... Ι.Δ. ΜΟΥΡΕΛΟΣ 1931-1934

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ...Κ.ΦΟΥΝΤΟΥΚΑΚΗΣ  1903

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ...Π.ΒΑΛΑΚΗΣ   1900

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ...Κ.Ι. ΞΑΝΘΗΣ   1872

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΦΑΙΗΣMΠΟΥΚ
ΜΑΡΙΑ-ΣΟΦΙΑ  ΚΟΥΤΣΟΥΡΑΚΗ       2014

ΟΙ ΟΡΤΑΔΕΣ

Μετά την κατάκτηση της Κρήτης η Πύλη μετέφερε τον
στρατό της σε άλλες περιοχές που είχε ανάγκη.
Για την φρούρηση του νησιού οργάνωσε ένα στρατό από
εγχώριους αλλαξοπιστεμενους, και τον έθεσε στη διάθεση των
φεουδαρχων και των Αγάδων.
Ο στρατός που δημιουργήθηκε από ντόπιους γενίτσαρους,
χωρίστηκε σε τμήματα, με δύναμη ενός συντάγματος το
καθένα τους Ορτάδες.
Εκτός από τους ντόπιους γενίτσαρους χρησιμοποιήθηκαν
και εισαγόμενοι από άλλες περιοχές. Λόγω του άγριου
και ατίθασου χαρακτήρα τους έστελναν στη Κρήτη και στην
Ουκρανία.
Πέντε Ορτάδες είχε ο Χάνδακας, τρεις τα Χανιά και ένα
το Ρέθυμνο.Εκτός από τους τακτικούς στους Ορτάδες ήταν
γραμμένοι όλοι οι Τούρκοι πολίτες.Κάθε παιδί μετά  την
περιτομή του που γινόταν στα δώδεκα με δεκατρία έτη του,
εντασσόταν σε ένα ορτα.
Τα μέλη των Ορτάδων λεγόταν ορτακηδες.
Τους χρησιμοποιούσε η εξουσία για να επιβληθεί στους Κρητικούς.
Ο τίτλος του ορτάκι απάλλασσε από κάθε τιμωρία. Ακόμη δε

και ο Πασάς δεν μπορούσε να εναντιωθεί στη δύναμη τους.   
Με τον πέρασμα των χρόνων έγιναν κράτος εν κρατεί και
δημιούργησαν πολλά προβλήματα στον Σουλτάνο.
Σκότωσαν τον Πασά των Χανίων Σουλφικαρ επειδή τόλμησε
να εξορίσει ορτακηδες.
Πολλες φορες και πασαδες πηγαινα με το μερος τους κοντρα
στην εξουσία του Σουλτανου, οπως ο τεως Διοικητής του
Ρεθυμνου Μουσταφα Πασά,  που εκτελεσθηκε το 1697 με εντολη
του Γενικου Διοικητη Κρήτης.
Οι πιο γνωστοι γενιτσαροι ήταν ο Χανιαλης στο Καστρο,
ο Μπεντρης στον Αγ. Μυρωνα, ο Αληδακης στο Προσνερο,
ο Αφεντακακης στη Σητεια, ο Αγριολιδης στην Μεσσαρα, ο
Μεχμέτ στην Καινα, οι Καουρηδες στο Σέλινο, οι Βεργηρηδες,
οι Τζινιαληδες, οι Γλυμιδηδες, οι Ζεκιργιαδες και αλλοι.
Ολοι του αδιαφορουσαν για τις εντολες της Πυλης και
μοναδικο σκοπό ειχαν τον πλουτισμο εις βαρος των Κρητικων.
Οταν αντιδρουσε κάποιος τον σκοτωναν , σκοτωναν την οικογενεια
του και πολλές φορες και το χωριο του κατεστρεφαν απ τα
θεμελεια.

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΜΙΝΩΙΚΗ ΚΡΗΤΗ

Θεά ήταν η κύρια θεότητα της Μινωικής εποχής, μια η
και περισσότερες.Είναι η μητέρα των θεών, η Μεγάλη
Κυρία, είδος Κυβέλης η Ρέας.Λατρευόταν με πολλές
ιδιότητες. Ως θεά του πόλεμου και της καταστροφης΄
φέρει τον ""διπλούν πέλεκυν"".Ως θεά της ευφορίας,
φέρει άνθη.Επίσης φανερώνεται να δαμάζει θηρία να
κρατά φίδια. Η Μινωική Θρησκεία ήταν μητριαρχική.
Αρσενικη θεότητα δεν παρουσιάζεται σε ευρήματα των
χρόνων αυτών.
Δεν παρουσιάζεται η θέα αυτή συχνά στην ανθρώπινη
μορφή της.Τα είδωλα της είναι απλοί κυλινδρικοί
κώνοι η πάνω ανθρώπινη μορφή κάτω κώνος.
Σύμβολο της θεάς είναι ο Διπλούς η τετραπλούς πέλεκυς.
Μπροστά σε αυτόν γινόταν σπονδές και θυσίες. Το
ζεύγος Ιέρων κερατων ήταν και αυτό σύμβολο της θεάς.
Ο σταυρός επίσης με ίσες τις δυο γραμμές , το Ανκ
που κρατούσαν οι Φαραώ  και αυτά σύμβολα της θεάς.
Υπήρχαν Ιεροί στύλοι,λίθοι φυσικοί, και δένδρα όπως
η ελιά , η συκιά και άλλα.
Τόποι λατρείας  κυρίως τα φυσικά σπήλαια όπως
το Δικταίο Άντρον και το σπήλαιο του Πάτσου.
Ιερά όμως κτιζόταν και στους οικισμούς αλλά και
στα ανάκτορα.Τα ιερά αυτά ήταν μικρά και απλά,
είχαν στο εσωτερικό τους ένα από τα ιερά δένδρα.
Επίσης υπήρχε σε αυτά το είδωλο , τα ιερά σύμβολα
και ο βωμός.
Εκτός από τη Θεά υπήρχαν και οι ανθρωπόμορφοι
η τερατόμορφοι δαίμονες, με υπηρετικό ρόλο.
Βρέθηκε στο Ιερό του Πετσοφα η απεικόνιση μιας
θεότητας με αλεξικακες ιδιότητες.
Η λατρεία  στις θεότητες περιλάμβανε
θυσίες ζώων, προσφορές απαρχών καρπών και υγρών
της γης,προσευχές και δεήσεις μπροστά στο είδωλο
η τα ιερά σύμβολα της θεότητας.
Τιμές απένειμαν και στους νεκρούς.Σπονδές και χοές
αλλά και προσφορές κατά τον ενταφιασμό αλλά και σε
άλλες τακτές μέρες. Οι ιεροπραγίες αυτές συνοδεύονται

με μουσικη απο λιρα και διπλο αυλο αυλησης.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ... 1091..

Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τον Φωκά,φαίνεται ότι

η Αυτοκρατορία και οι άρχοντες που κυβερνούσαν το νησί,

δεν ήταν ότι το καλύτερο επιθυμούσαν οι Κρητες.

Επαναστάτησαν το 1091 επί αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού,

με αρχηγό τον Καρυκη και έδιωξαν τους διοικητές και τους

φοροεισπράκτορες. Ο Αλέξιος έστειλε δυνάμεις κατέστειλε

την επανάσταση, σκότωσε τον αρχηγό και εγκατέστησε δώδεκα

νέους άρχοντες στο νησί.

Θα αναφέρουμε την σχετική επιστολή-διαταγή του Αλέξιου.

Αναφέρει τα τυπικά, του αξιώματος του και τονίζει...""...

καθώς εσείς τώρα κάνετε και γινεσθε απειθείς της ημών

βασιλείας, κυριεύοντας το νησί της Κρήτης, όπου δεν δίδετε

τα βασιλικά δοσίματα και τους κριτας και επιτρόπους της

ημών βασιλείας δεν δεχεσθε, αλλά με πολλην εντροπήν και

καταφρόνησιν εις ημάς αποστέλλετε...""

Σύμφωνα λοιπόν και με τη γνώμη του Πατριάρχη, των λοιπών

Αρχιερέων και όλων των κρατικών οργάνων...

""...δια τον τέλειον και ακατακρατον αφανισμόν, ολενων

όπου κατοικείτε εις το νησί της Κρήτης, γυναικών και παιδιών

και πραγμάτων σας...""στέλνει δυνάμεις με αρχηγό τον υιό του

Ισαάκιο, για την εφαρμογή του αφανισμού. Στην διαταγή φαίνεται

η καθολικότητα της συμμέτοχης στην επανάσταση ,πράμα που

δείχνει το βάρος της καταπίεσης του λαού.Πάντα βέβαια η συμφωνη

γνωμη της εκκλησιας..εναντιον ""πιστων και απιστων"".

Αφανισμο που...""ουτε οιδατε των , ουτε ακουσατε των""....

και επισης ...'''ολους σας θελουν μαζωξει δια να παιδευτειτε

με τυρανισμους και σκλήρους θανατους""...ποσο χριστιανικη

αντιμετωπιση και  με την Πατριαρχικη ευλογια!!

Παντως για να γλυτωσουν τους προετρεπε...""να προσκυνησετε

και να υποταχθητε""...

Μετά την καταστολη της επαναστασης, εγκατέστησε στην Κρητη

δώδεκα άρχοντες , για να επιβαλουν την εξουσια του.

Τους παρεχωρησε δε και μεγαλες κτηματικες εκτασεις για να μπορουν

να χουν πληρη εξουσια στους κατοικους, που ζηταγαν  καλυτερη

και χριστιανικοτερη αντιμετωπιση.